فرآیند صادرات

 

فرایند صادرات را می توان به هشت مرحله تقسیم کرد :

  • مرحله مقدماتی : صادر کننده در قدم اول باید به اخذ کارت بازرگانی، کد اقتصادی و ایجاد یک حساب ارزی بپردازد. این مرحله شامل موارد ذکر شده در ذیل می باشد که رعایت آنها به عنوان پیش زمینه ورود به بازارهای خارجی و صادرات می باشد : *عضویت در اتاق بازرگانی یا اتاق تعاون    *اخذ کارت بازرگانی       *اخذ اعتبار صادراتی      *مطالعه مقررات عمومی صادرات و واردات کشور
  • مرحله بازاریابی : انجام فعالیت های بازاریابی از انتخاب محصول گرفته تا بسته بندی نحوه توزیع و تبلیغات در میان مرزهای متفاوت فرهنگی کاری دشوار و پر چالش است . هر شرکتی پیش از تصمیم به صادرات باید نکات زیادی را در نظر بگیرد. شرکت صادراتی باید اطلاعات لازم و کافی درباره محیط بازاریابی بین المللی بدست آورد تا امکان موفقیت خویش را بیشتر نماید. بازاریابی در دو مرحله پیش و پس از ورود به بازارهای خارجی حائز اهمیت می باشد که بی توجهی به آن زمینه را برای شکست صادرکننده در کشورهای مقصد فراهم می کند .

 

مهمترین عوامل محیطی تاثیر گذار بر موفقیت شرکتها و صادرکنندگان :

۱-سیستم بازرگانی بین المللی : صادرکنندگان پس از آگاهی از اصول جدید بازاریابی در داخل کشور باید کار خود را در امر صادرات با شناخت مطلوبی از سیستم بازرگانی بین المللی آغاز کنند. در امر صادرات و فروش کالا به یک کشور خارجی محدودیت هایی وجود دارد .

۲-تعرفه گمرکی : تعرفه گمرکی متداولترین محدودیت وارداتی برای محصولات خارجی در سیستم بازرگانی بین الملل است. در این نوع محدودیت، دولت خارجی مقرراتی برای دریافت مالیات از محصولات وارداتی تحت نام های حقوق گمرکی، سود بازرگانی و … وضع می کند. این تعرفه ممکن است به منظور کسب درآمد برای دولت یا حمایت از سازمان های تولیدی داخلی یا به هر دو منظور باشد.

۳-سهمیه : شرکت صادر کننده ممکن است از طرف کشور وارد کننده با محدودیت سهمیه مواجه شود. در آنجا دولت خارجی واردات برخی از محصولات را از نظر مقدار در دوره زمانی خاصی محدود می کند که هدف این کار صرفه جویی در ارز خارجی، حمایت از صنایع داخلی و کاهش بیکاری است.

۳-غیر مجاز اعلام کردن واردات برخی محصولات : این محدودیت حد نهایی روش سهمیه بندی است.

۴-محدودیت بازرگانی از طریق کنترل ارز خارجی : در این روش دولت های خارجی از طریق وضع مقررات ارزی خاص مثلا مقدار برابری پول خود با ارزهای دیگر، بازرگانی خارجی را کنترل می کنند.

۵-محدودیت های غیر تعرفه ای : برخی از محدودیت های غیر تعرفه ای که ممکن است شرکتها در بازار بین المللی با آن مواجه شوند مانند : ممنوعیت مشارکت در برخی از مناقصه های خارجی یا عدم قول استانداردهای محصولات کشور صادرکننده از طرف برخی کشورها.

۶-گات یا توافقنامه عمومی تعرفه ها و بازرگانی : که به موجب آن سطح تعرفه ها بین کشورهای عضور برای محصولات مختلف کاهش می یابد.

۷-انکتاد یا کنفرانس توسعه و تجارت سازمان ملل : که از اهداف این سازمان به دست آوردن امتیازات مربوط به تعرفه های ترجیحی برای محصولات ساخته شده کشورهای در حال توسعه در کشورهای پیشرفته است.

۸-سازمان اکو یا سازمان همکاری های اقتصادی : که برای ایجاد تسهیلات بازرگانی بین کشورهای عضو ایجاد شده است.

۹-سازمان های همکاری های اقتصادی : از جمله آنها می توان به بازار مشترک اروپا، بازار مشترک آمریکای مرکزی و … نام برد. باید توجه داشت هر کشوری دارای خصوصیات ویژه ای است که باید دقیقا مورد توجه قرار گیرد. آمادگی یک کشور برای قبول محصولات و خدمات مختلف کشورهای دیگر جذابیت آن به عنوان بازاری برای شرکت صادراتی به وضعیت اقتصادی، قانونی، سیاسی و فرهنگی آن بستگی دارد .

 

 

دیدگاه خود را بیان کنید

You must be logged in to post a comment.*